Sendo a enfermidade xenética máis común entre humanos e predominantemente nos homes (menos dun 1% das mulleres a padecen), a maioría da xente xa sabe que o daltonismo consiste na deficiencia de visión dunha das tres cores primarias.

Diversos personaxes famosos sofren ou sufriron daltonismo, como Paul Newman, Vinny Testaverde, o artista español Luis Piedrahita e incriblemente o debuxante de cómics Albert Uderzo, un dos creadores de “Astérix e Obélix” ( como vería el aos seus personaxes?) ou o famoso pintor Vicent Van Gogh, que vía as súas propias obras de forma distinta. Non é necesario mencionar que Dalton era daltónico…

Unha persoa daltónica xa non ten por que conformarse con esta anomalía visual de por vida necesariamente. Os avances científicos xa falan de gafas e lentes correctoras que poden mellorar o problema ou eliminalo

Pero, como podemos saber se somos daltónicos? Unha persoa daltónica moitas veces non sabe se o é. Aínda que o mellor é sempre ir ao médico, existen tests online. Pero iso non é todo. Estase demostrando que, igual que os homes son máis propensos ao daltonismo, hai mulleres con visión tetracromática (tetracromatismo); é dicir, que teñan catro tipos de conos no lugar de tres e poidan ver moitas máis tonalidades que unha persoa con tres tipos de conos, debido a factores xenéticos. Mentres algúns falan dunha porcentaxe moi baixa, outros falan de incluso un 50% das mulleres, e unha porcentaxe moito menor nos homes.

 Aínda queda moito camiño por descubrir na investigación deste fenómeno, xa que unha persoa tetracromática non adoita saber se o é, pero sería interesante poder ver os 99 millóns de cores que poden chegar a ver estas persoas.

Segundo as predicións dalgúns científicos, o universo debería ter quebrado tras o Big Bang, entón, cal é a explicación para que esto non sucedese? Un grupo de físicos do Imperial college de Londres  e das universidades de Copenhagen e Helsinki, din que a gravidade foi una de esas causas, xa que lle proporcionou a estabilidade necesaria para sobrevivir a súa propia expansión.

Tras as investigacións sobre a partícula de Higgs, descuberta no CERN en 2012, pénsase que a produción de bosóns durante a expansión puido dar lugar á inestabilidade e ao colapso total pero a curvatura do espazo-tempo e da gravidade doulle ao cosmos a estabilidade suficiente para poder sobrevivir. Nestes estudos tamén se investigou a relación e interacción entre o bosón de Higgs e a gravidade, e parece ser que incluso un valor relativamente pequeno  é suficiente para explicar a supervivencia do universo sen ningunha nova física.

Este equipo de investigadores pretende seguir estudando e investigando a interacción entre a gravidade e o campo de Higgs utilizando datos cosmolóxicos, para esto utilizarán datos das misións da Axencia Espacial Europea. Según eles se conseguen medir dita interacción estarán moito mais cerca de poder responder as preguntas fundamentales sobre por que e como estamos aquí.

Por todos é sabido que hoxe en día os videoxogos son unha das formas máis frecuentes nas que gastar o teu tempo libre, pero… como afecta este hobby ao teu corpo?

Pois ben, nos últimos anos realizaronse moitos estudos sobre os efectos dos videoxogos no teu cerebro, e para sorpresa de moitos, ten moitísimos beneficios. Por exemplo, xogos como Starcraft (un xogo de estratexia) poden provocar que realices tarefas cognitivas con maior fluidez e precisión. Ademáis de eso, está demostrado que outros xogos de diferentes xéneros tales como shooters melloran os teus reflexos, a túa concentración, visión periférica… Incluso poden servir como analxésicos, xa que reducen a ansiedade, a dor producida por enfermidades crónicas e tratamentos médicos. Isto débese a que cando estás xogando (maiormente en xogos de realidade virtual) prestas toda a túa atención ao xogo, e non estás centrado nas dores que tes, ou nos problemas de fóra. Ademáis de todo ese tipo de beneficios mentais, os videoxogos tamén son unha forma boa de aprender nomes de persoas importantes na historia, datas…

Agora ben, que teñen de malo os videoxogos? Moita xente e, incluso os medios de comunicación, empéñanse en facer crer que os videoxogos volven á xente violenta. Obviamente eso é unha tontería, xa que se lle aplicas a mesma lóxica, tanto as películas como a literatura con calquera tipo de violencia tería o mesmo efecto sobre a túa persoa.

Sí é verdade que os videoxogos poden crear unha gran adicción. Xogos do tipo MMORPG son dos máis adictivos, xa que sempre tes algunha tarefa que facer, e nalgúns casos hai persoas que xogan tantísimas horas seguidas  que reciben danos cerebrais por non descansar a mente e, incluso chegou a haber casos de mortos por xogar varios días sen descanso de ningún tipo. Outra das cousas que se lle atribúe aos videoxogos é que o teu corpo empeora o seu estado físico, xa que non o exercitas tanto. Esto vai relacionado con o anterior mencionado, coa adicción que pode crear nalgunhas persoas este pasatempo, xa que ese tempo gastado xogando non estás facendo deporte de ningún tipo.

En conclusión, como todo na vida, se abusas dos videoxogos estos poden traer efectos negativos para o teu corpo/mente, pero en “doses” controladas, os videoxogos aportan moitísimos beneficios.

Este 5 de Decembro celebramos o Día Mundial do solo e o vindeiro ano 2015, foi declarado pola FAO, o Ano Internacional dos Solos. Se aínda non tes clara a importancia de preservar este recurso, toma nota!

Este curso, no Día da Ciencia, reivindicando o dereito a aprender física en galego, enterámonos no documental “O robot galego”, do que se está a facer en robótica en Galicia. Falamos tamén das importantes aportacións de Alan Turing no campo da Intelixencia Artificial.

Entra en basellafa para ver o documental e a presentación sobre Turing.

Como son os robots do presente e como serán os do futuro?

Sumámonos un curso máis á celebración do Día da Ciencia en Galego. A Coordinadora Galega de ENDL convídanos a participar nunha videoconferencia co Doutor en Enxeñería de Comunicación e profesor na Universidade de Vigo, Manuel Caeiro, titulada “A ciencia da programación de ordenadores”.

Os homenaxeados deste ano son Isaac Newton e Xosé Rodríguez. Tamén é unha figura moi importante na historia da computación Ada Lovelace, e no campo da intelixencia artificial, o matemático Alan Turing.

Escolle un destes catro científicos e fai un comentario das súas aportacións á ciencia, ou participa no Concurso de Cartaces que organiza o Equipo de Normalización Lingüística do instituto para celebrar o Día da Ciencia en Galego (haberá premios para os mellores cartaces, tedes ata o 5 de Novembro para entregalos).

O mundo que percibimos é un mundo en catro dimensións, as tres dimensións do espazo (ancho, largo e alto) e a dimensión temporal.

A posibilidade de que existan máis dimensións das que percibimos é o que tentan demostrar algúns físicos coa Teoría das supercordas.

É difícil imaxinarnos unha cuarta, quinta, sexta… dimensión espacial. Igual de difícil lle resultaría imaxinar unha terceira dimensión a quen vivise nun mundo de só dúas dimensións. Este é o argumento da novela Planilandia de Edwin A. Abbot, onde as figuras planas que habitan este mundo non poden percibir o que teñen enriba e abaixo, a terceira dimensión espacial.

Lendo un fragmento do libro ou visualizando Flatland: the movie, podemos poñernos no lugar dos protagonistas e reflexionar sobre as súas reaccións e percepción.

O CERN é o maior laboratorio de física de partículas a nivel mundial que conta cun acelerador de partículas, o LHC, que nos está a ofrecer moi boas novas. En Xullo do 2012 se comprobaba nel a existencia do bosón de Higgs, polo que Englert e Higgs foron galardoados no 2013 co Nobel de Física, e a partir de agora, que esperamos atopar no LHC? Os físicos dinnos que “a filosofía é non deixar pedra sen levantar: búscanse indicios de partículas supersimétricas, da materia escura, indicacións de dimensións extra, unha cuarta xeración de partículas… búscase sistemáticamente o esperado en todo tipo de teorías, pero tamén o inesperado, intentando simplemente observar desviacións das predicións do modelo estándar“. 

Estaremos pendentes das novas que nos chegan do LHC!!!

Consulta e comenta este interesentísimo post sobre o que é ciencia e o que é pseudociencia, publicado no bloque de Climántica do IES Martínez Vargas de Aragón.

O test de Turing está considerado como a proba de lume da intelixencia artificial. Turing deixou lista a probra que serviría para responder á pregunta do século: Pode unha máquina pensar?

Por primeira vez desde que Alan Turing diseñou o test, un programa de ordenador logrou convencer a máis do 30% dos humanos cos que interactuaba de que era “xenuinamente humano”. Ninguén podía crerse que este programa sería capaz disto.

Isto non é en realidade un superordenador, senón que é un chatbot ( robot programado para charlar online) que obecede ao nome de Eugene Gootsman. Eugene faise pasar por un neno ucraniano de 13 anos, respondendo a preguntas da súa infancia en Odessa, revelando o seu desprezo pola “Guerra das Galaxias” ou a súa pasión polas cancións de Eminem.

Este programa funciona combinando técnicas do procesamendo do linguaxe, coa concordancia de palabras clave e con acceso a bases de datos. O resultado é un axente de conversación intelixente que pode interaccionar con un ou máis usuarios humanos a través de métodos auditivos ou textuales.

O profesor de Cibernética da Universidade de Reading, Kevin Warwick designou este feito como un dos momentos máis emocionantes na historia da humanidade, non sin antes advertir das implicacións que pode ter para a sociedade. Este paso debería servirnos para reflexionar sobre a nosa crecente indefensión para diferenciar a verdade ou falsidade do que se nos comunican polas redes.